طرح ضیافت اندیشه اساتید با موضوع «نگرش و راهبرد قدرت های استعماری در ایرانِ سده های اخیر» با سخنرانی «دکتر موسی حقانی» -رئیس پژوهشکده تاریخ معاصر ایران- برگزار شد.

ضیافت اندیشه اساتید دانشگاه میبد برگزار شد

29 Dec 2024

کد خبر: 293127

تعداد بازدید : 35

به گزارش روابط عمومی دانشگاه میبد، به همت دفتر هم اندیشی اساتید دانشگاه میبد، طرح ضیافت اندیشه اساتید با موضوع «نگرش و راهبرد قدرت های استعماری در ایرانِ سده های اخیر» با سخنرانی «دکتر موسی حقانی» -رئیس پژوهشکده تاریخ معاصر ایران- در سالن کنفرانس شهید جندقی دانشگاه میبد برگزار شد.
دکتر حقانی در این نشست گفت: دوره قاجاریه، دوره نفوذ و سرخوردگی غرب از ایران، دوره پهلوی، دوره وابستگی و سلطه غرب، و دوران پس از انقلاب، دوره نفوذ است تا مانند زمان پهلوی، به دوران وابستگی و تسلط غرب تبدیل شود.
وی در ادامه با اشاره به روایتی از حضرت امیر علیه السلام که می فرماید: «خدا رحمت کند کسی را که بداند اهل کجاست و کجاست و به کجا می رود»، گفت: این سخن به لزوم آگاهی از گذشته و حال و ترسیم آینده اشاره دارد.
رئیس پژوهشکده تاریخ معاصر ایران با بیان این که موقعیت ایران در چهار راه تحولات منطقه ای و جهانی است که به عنوان هارتلند شناخته می شود، تصریح کرد، در دو هزار سالی که از تاریخ ایران گذشته است، نسلی از ایرانیان وجود ندارد که حادثه ای بزرگ از جمله جنگ را درک نکرده باشند و با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص، کشف نفت، رویداد بزرگی مانند جنگ، ایران اهمیت خود را افزایش داده است. 
دکتر حقانی بسیاری از مشکلات پیش آمده در ایران را ناشی از درک نکردن صحیح استراتژی قدرت های بزرگ در قبال ایران دانست و گفت: این قدرت ها واقعاً تلاش کرده اند که در قلب زمین، ایران وجود نداشته باشد. براین اساس،  قدرت‌های بزرگی مانند انگلیس به این نتیجه رسیدند که ایران با فرهنگ غنی و توانمندی‌های بالقوه‌اش نباید قدرتمند شود، بلکه باید روز به روز تضعیف و در نهایت، متلاشی شود، بنابراین در طول سالیان متمادی، از ابزارهای مختلفی همچون جنگ، بحران های اجتماعی و اقتصادی، نفوذ، ویرانگری، تجزیه و غیره استفاده کرده اند.
وی در ادامه گفت: قدرت های استعماری برای رسیدن به اهدافشان در منطقه، پدیده نفوذ را در حکومت‌های ایران به‌ویژه در دوران قاجار و بعدها به‌عنوان یک استراتژی افزایش دادند. از این رو، عقب‌ماندگی پس از سقوط افشاریه و جنگ‌هایی که به ایران تحمیل شد، هرگز توسط ایران جبران نشد. قراردادهای تحمیلی توسط روسیه تزاری و انگلیس همچون ترکمنچای، 1919، گلستان، آخال و پاریس ضربات مهلکی بر پیکره وضعیت اجتماعی و سیاسی مردم وارد کرد. با در نظر گرفتن گذشته و حال کشور، بهترین راه برای پیشرفت ایران، این است که ایران استقلال خود را حفظ کند؛ مقوله ای که امروز از چین و روسیه به عنوان نمونه آن نام برده می شود و آنها منافع خود را دارند. باید با همه کشورها بر اساس منافع ملی برخورد کرد، اما نباید به بهانه شرق شناسی، با در نظر گرفتن منافع ملی، فرصت تعامل با این کشورها را از دست داد، بلکه باید سیاست متوازن تعامل با کشورها را بر اساس شرایط، وضعیت، توانمندی ها و اولویت های کشور ایجاد و برقرار کرد. در پایان، اعضای هیئت علمی به طرح نکات، دغدغه ها و سؤالات خود در باب مسائل مطرح شده پرداختند.